������Ƶ

Aşık edebiyatı, aşıklama ya da aşıklık geleneği milli ve manevi kültürümüzde çok büyük bir ehemmiyete sahiptir. Kimi yerde aşıklık, kimi yerde yarenlik, kimisinde ise abdallık adı verilen bu müessese; Yunus Emre, Hacı Bayram Veli, Pir Sultan, Kul Hüseyin, Karacaoğlan, Aşık Veysel, Aşık Sümmani, Aşık Reyhani, Aşık Huzuri, Aşık Şeref Taşlıova, Muharrem Ertaş, Neşet Ertaş ve daha nice niceleri Anadolu’nun mayasına maya karmış isimleri yetiştirmiştir. Milli ve manevi değerlerin, atasözlerinin, nasihatlerin ve deyişlerin, yaşanmışlıkların sözlü olarak nesilden nesile aktarıldığı bu gelenek Türk insanını yine Türk insanına anlatma olarak da açıklanabilir. Aşıklık geleneğinde atışma, koşma, deyiş, destan, türkü, mani vb. farklı alt fasıllar vardır. Sazı ile sözü, maneviyat ile özü cem eden aşıkları bazen bir Erzurum gecesinde karşılıklı atışırlarken bazen Çankırı’da yaren meclisi kurarlarken buluruz. Bir gece sıra gecesi ile Urfa’da toplanırlar bazen Kırşehir’den bozlak olur çıkarlar. Aşıklık geleneği 2009 yılında, yarenlik geleneği 2010 yılında UNESCO tarafından somut olmayan kültürel miras olarak listeye alınmıştır. Bu bağlamda proje ile birlikte yeni nesle aşıklık ve yarenlik geleneğinin tanıtımını yaparak Anadolu irfanını anlamayı ve ahilik-fütüvvet anlayışını hayatına yansıtmaları amaçlanmıştır.